DIAGNOSTIEK & PSYCHOLOGISCHE BEHANDELING
Diagnostiek
Zinnige en goede diagnostiek is als een zuiver kompas van een effectieve behandeling. GGZ Verum heeft een sterke en specifieke visie op diagnostiek die niet altijd alledaags is. We vinden het daarom belangrijk dat iedere (toekomstige) cliënt op de hoogte is van deze visie.
Diagnose en classificatie
De eerste stap van uw traject bij GGZ Verum is een intake. Het doel van de intake is om voldoende, en dus niet altijd sluitende of volledige, informatie te krijgen om een eerste behandelkoers uit te kunnen zetten. De belangrijkste uitkomst van de intake is de beschrijvende diagnose. Een beschrijvende diagnose is een kort, samenhangend verhaal waarin wij proberen te beschrijven hoe de klachten er uit zien, hoe ze zijn ontstaan en hoe het komt dat ze blijven bestaan. Deze beschrijving vormt het vertrekpunt van de behandeling en zorgt ervoor dat er overeenstemming is tussen u en uw behandelaar over de probleemsamenhang. Een beschrijvende diagnose geeft herkenning en erkenning. Het vormt het belangrijkste aanknopingspunt om samen richting te geven aan het behandelplan.
Daarnaast stellen we een DSM-classificatie die het best past bij de beschrijvende diagnose. De zorgverzekeraar vereist deze classificaties van ons, willen zij de geboden zorg vergoeden. Een DSM-classificatie is niet veel anders dan een wetenschappelijke naam waarmee uw klachten een plek krijgen binnen de lijst van psychologische stoornissen die opgenomen zijn in het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), het handboek van de psychiatrie. U moet dan denken aan termen als “depressieve stoornis”, “sociale fobie” of “persoonlijkheidsstoornis”.
Veel mensen denken dat een DSM-classificatie gelijk staat aan een ziekte, maar in feite is een classificatie niets meer dan een verzameling symptomen die vaak samen voorkomen en die we een bepaalde naam hebben gegeven. Hoewel er bij sommige classificaties onderliggende (lichamelijke) eigenschappen of gebeurtenissen aan ten grondslag liggen, zegt een classificatie vaak weinig over de oorzaak van de klachten. Daarnaast is er vrij veel overlap tussen classificaties.
Tot slot wordt er sinds 2022 door de verzekeraar gevraagd om de zogenaamde zorgzwaarte vast te stellen. Aan de hand van een vragenlijst wordt op basis van de ernst van de klachten vastgesteld hoe ernstig de problematiek is en welke zorgzwaarte er nodig is, dit heet een zorgtypering.
Beschrijvende diagnose en DSM-classificatie: overeenkomsten en verschillen
Net als een beschrijvende diagnose kan een classificatie erkenning bieden, ontschuldigen en houvast geven aan de cliënt en diens omgeving hoe om te gaan met de klachten: “ik ben dit niet, maar ik heb dit en meerdere mensen hebben dit met mij”.
Ook biedt een classificatie bescherming tegen de eisen van de maatschappij en uw omgeving. U heeft meer kans dat u ontzien wordt, als u kunt aantonen dat u “iets heeft”. Uw behandeling wordt bijvoorbeeld vergoed, u hoeft even niet mee te draaien in het gezin, u kunt ondersteuning krijgen vanuit de gemeente of krijgt een uitkering. Zorgverzekeraars, UWV en bedrijfsartsen hechten daarbij zoals gezegd veel meer waarde aan de classificatie dan aan een beschrijvende diagnose. Pas als u een classificatie heeft, dan heeft u rechten bij deze partijen.
Anderzijds kan een classificatie ook stigmatiserend werken: de omgeving kan eigen, negatieve ideeën hebben over wat zo’n classificatie inhoudt. Een voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld de classificatie “persoonlijkheidsstoornis”. Ook worden sommige classificaties als een extra risicofactor beschouwd als u een arbeidsongeschiktheids- of overlijdensrisicoverzekering wilt aanvragen, net als bijvoorbeeld roken. En daarnaast kan een classificatie ook zelfstigmatisering in de hand werken: “het ligt aan mij, ik ben hier de zieke”. Zeker bij meerdere classificaties kan het problemen gevoelsmatig ook zwaarder maken: “ik heb 4 classificaties!” of problemen gevoelsmatig onveranderbaarder maken: “ik ben nou eenmaal een ADHD-er”. Tot slot is een belangrijk negatief bijeffect dat de neiging kan ontstaan om een classificatie te medicaliseren wat positieve verandering in de weg kan staan: “nu ik de ziekte ADHD heb, moet ik wel aan de Ritalin”
Visie Verum
GGZ Verum zou het liefst alleen met een beschrijvende diagnose werken in combinatie met de benodigde zorgzwaarte, om de schadelijke effecten van classificaties zo veel als mogelijk te beperken. Tegelijk moeten wij voldoen aan de vereisten van de zorgverzekeraar en biedt een classificatie soms ook voordelen. Het is al met al dus zoeken naar een goede balans. In het algemeen proberen we “zuinig” te zijn met classificaties. Ook zullen we zo min mogelijk tijd besteden aan onderzoeken die gericht zijn op het stellen van specifieke classificaties wanneer dit niet bijdraagt aan de behandeling. Een goed voorbeeld hiervan is de classificatie persoonlijkheidsstoornis. Een persoonlijkheidsstoornis classificeren kan zinnig zijn, maar de meerwaarde van het vaststellen van een specifieke persoonlijkheidsstoornis, zoals de borderline persoonlijkheidsstoornis, is zeer beperkt en heeft soms ook negatieve effecten zoals hierboven beschreven. Daarbij kost het vaststellen hiervan erg veel tijd die we liever besteden aan de behandeling. GGZ Verum zal daarom alleen een specifieke persoonlijkheidsstoornis classificeren wanneer dit elders al is vastgesteld of wanneer zowel cliënt als behandelaar meerwaarde zien in het vaststellen ervan.
Wij zullen u meenemen in onze overwegingen hierbij tijdens de terugkoppeling van de beschrijvende diagnose en gestelde DSM-classificatie.
Psychologisch onderzoek
GGZ Verum verricht soms psychologisch onderzoek wanneer dit nodig is om een behandeling of advies goed vorm te kunnen geven. We doen geen onderzoek waarbij het doel enkel het vaststellen van een classificatie is. Dit betekent ook dat GGZ Verum geen verwijzingen of aanmeldingen in behandeling neemt waarbij de hulpvraag enkel bestaat uit een diagnostische vraag.
Individuele behandeling
Het kernteam van Verum biedt psychologische behandeling en psychotherapie op maat. Evidence based behandelmethodieken vormen altijd het vertrekpunt en iedere behandeling wordt toegespitst op de problematiek en hulpvraag van de cliënt. De visie van Verum is dat psychologische problematiek nooit een geïsoleerde klacht of diagnose kan zijn. Verum heeft dan ook als belangrijk uitgangspunt dat er altijd gekeken wordt naar de problematiek in de context van het leven van de cliënt. Hierbij is zowel de actuele invulling en betekenisgeving van het leven belangrijk als wel het reeds geleefde leven. In de meeste gevallen wordt gesprekstherapie gecombineerd met non-verbale therapie zoals PMT of beeldende therapie.
Er wordt o.a. gewerkt met de volgende behandelmethodieken: Cognitieve gedragstherapie, schematherapie, DGT, IPT, EMDR, cliëntgerichte psychotherapie, psychodynamische psychotherapie, systeemtherapie, EFT, mindfulness en nonverbale therapie.
Jongvolwassenen
Verum heeft diverse collega's binnen het team die gespecialiseerd zijn in de jongvolwassene levensfase. We bieden een specifiek aanbod gericht op jongvolwassenen (18-30 jaar) zowel voor individuele behandeling als in een groep of met partner of gezin.
Groepspsychotherapie
Systeemtherapie
In het verlengde van een individueel behandeltraject wordt er systeemtherapie geboden aan echtparen en/of gezinnen.
Zinnige en goede diagnostiek is als een zuiver kompas van een effectieve behandeling. GGZ Verum heeft een sterke en specifieke visie op diagnostiek die niet altijd alledaags is. We vinden het daarom belangrijk dat iedere (toekomstige) cliënt op de hoogte is van deze visie.
Diagnose en classificatie
De eerste stap van uw traject bij GGZ Verum is een intake. Het doel van de intake is om voldoende, en dus niet altijd sluitende of volledige, informatie te krijgen om een eerste behandelkoers uit te kunnen zetten. De belangrijkste uitkomst van de intake is de beschrijvende diagnose. Een beschrijvende diagnose is een kort, samenhangend verhaal waarin wij proberen te beschrijven hoe de klachten er uit zien, hoe ze zijn ontstaan en hoe het komt dat ze blijven bestaan. Deze beschrijving vormt het vertrekpunt van de behandeling en zorgt ervoor dat er overeenstemming is tussen u en uw behandelaar over de probleemsamenhang. Een beschrijvende diagnose geeft herkenning en erkenning. Het vormt het belangrijkste aanknopingspunt om samen richting te geven aan het behandelplan.
Daarnaast stellen we een DSM-classificatie die het best past bij de beschrijvende diagnose. De zorgverzekeraar vereist deze classificaties van ons, willen zij de geboden zorg vergoeden. Een DSM-classificatie is niet veel anders dan een wetenschappelijke naam waarmee uw klachten een plek krijgen binnen de lijst van psychologische stoornissen die opgenomen zijn in het Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM), het handboek van de psychiatrie. U moet dan denken aan termen als “depressieve stoornis”, “sociale fobie” of “persoonlijkheidsstoornis”.
Veel mensen denken dat een DSM-classificatie gelijk staat aan een ziekte, maar in feite is een classificatie niets meer dan een verzameling symptomen die vaak samen voorkomen en die we een bepaalde naam hebben gegeven. Hoewel er bij sommige classificaties onderliggende (lichamelijke) eigenschappen of gebeurtenissen aan ten grondslag liggen, zegt een classificatie vaak weinig over de oorzaak van de klachten. Daarnaast is er vrij veel overlap tussen classificaties.
Tot slot wordt er sinds 2022 door de verzekeraar gevraagd om de zogenaamde zorgzwaarte vast te stellen. Aan de hand van een vragenlijst wordt op basis van de ernst van de klachten vastgesteld hoe ernstig de problematiek is en welke zorgzwaarte er nodig is, dit heet een zorgtypering.
Beschrijvende diagnose en DSM-classificatie: overeenkomsten en verschillen
Net als een beschrijvende diagnose kan een classificatie erkenning bieden, ontschuldigen en houvast geven aan de cliënt en diens omgeving hoe om te gaan met de klachten: “ik ben dit niet, maar ik heb dit en meerdere mensen hebben dit met mij”.
Ook biedt een classificatie bescherming tegen de eisen van de maatschappij en uw omgeving. U heeft meer kans dat u ontzien wordt, als u kunt aantonen dat u “iets heeft”. Uw behandeling wordt bijvoorbeeld vergoed, u hoeft even niet mee te draaien in het gezin, u kunt ondersteuning krijgen vanuit de gemeente of krijgt een uitkering. Zorgverzekeraars, UWV en bedrijfsartsen hechten daarbij zoals gezegd veel meer waarde aan de classificatie dan aan een beschrijvende diagnose. Pas als u een classificatie heeft, dan heeft u rechten bij deze partijen.
Anderzijds kan een classificatie ook stigmatiserend werken: de omgeving kan eigen, negatieve ideeën hebben over wat zo’n classificatie inhoudt. Een voorbeeld daarvan is bijvoorbeeld de classificatie “persoonlijkheidsstoornis”. Ook worden sommige classificaties als een extra risicofactor beschouwd als u een arbeidsongeschiktheids- of overlijdensrisicoverzekering wilt aanvragen, net als bijvoorbeeld roken. En daarnaast kan een classificatie ook zelfstigmatisering in de hand werken: “het ligt aan mij, ik ben hier de zieke”. Zeker bij meerdere classificaties kan het problemen gevoelsmatig ook zwaarder maken: “ik heb 4 classificaties!” of problemen gevoelsmatig onveranderbaarder maken: “ik ben nou eenmaal een ADHD-er”. Tot slot is een belangrijk negatief bijeffect dat de neiging kan ontstaan om een classificatie te medicaliseren wat positieve verandering in de weg kan staan: “nu ik de ziekte ADHD heb, moet ik wel aan de Ritalin”
Visie Verum
GGZ Verum zou het liefst alleen met een beschrijvende diagnose werken in combinatie met de benodigde zorgzwaarte, om de schadelijke effecten van classificaties zo veel als mogelijk te beperken. Tegelijk moeten wij voldoen aan de vereisten van de zorgverzekeraar en biedt een classificatie soms ook voordelen. Het is al met al dus zoeken naar een goede balans. In het algemeen proberen we “zuinig” te zijn met classificaties. Ook zullen we zo min mogelijk tijd besteden aan onderzoeken die gericht zijn op het stellen van specifieke classificaties wanneer dit niet bijdraagt aan de behandeling. Een goed voorbeeld hiervan is de classificatie persoonlijkheidsstoornis. Een persoonlijkheidsstoornis classificeren kan zinnig zijn, maar de meerwaarde van het vaststellen van een specifieke persoonlijkheidsstoornis, zoals de borderline persoonlijkheidsstoornis, is zeer beperkt en heeft soms ook negatieve effecten zoals hierboven beschreven. Daarbij kost het vaststellen hiervan erg veel tijd die we liever besteden aan de behandeling. GGZ Verum zal daarom alleen een specifieke persoonlijkheidsstoornis classificeren wanneer dit elders al is vastgesteld of wanneer zowel cliënt als behandelaar meerwaarde zien in het vaststellen ervan.
Wij zullen u meenemen in onze overwegingen hierbij tijdens de terugkoppeling van de beschrijvende diagnose en gestelde DSM-classificatie.
Psychologisch onderzoek
GGZ Verum verricht soms psychologisch onderzoek wanneer dit nodig is om een behandeling of advies goed vorm te kunnen geven. We doen geen onderzoek waarbij het doel enkel het vaststellen van een classificatie is. Dit betekent ook dat GGZ Verum geen verwijzingen of aanmeldingen in behandeling neemt waarbij de hulpvraag enkel bestaat uit een diagnostische vraag.
Individuele behandeling
Het kernteam van Verum biedt psychologische behandeling en psychotherapie op maat. Evidence based behandelmethodieken vormen altijd het vertrekpunt en iedere behandeling wordt toegespitst op de problematiek en hulpvraag van de cliënt. De visie van Verum is dat psychologische problematiek nooit een geïsoleerde klacht of diagnose kan zijn. Verum heeft dan ook als belangrijk uitgangspunt dat er altijd gekeken wordt naar de problematiek in de context van het leven van de cliënt. Hierbij is zowel de actuele invulling en betekenisgeving van het leven belangrijk als wel het reeds geleefde leven. In de meeste gevallen wordt gesprekstherapie gecombineerd met non-verbale therapie zoals PMT of beeldende therapie.
Er wordt o.a. gewerkt met de volgende behandelmethodieken: Cognitieve gedragstherapie, schematherapie, DGT, IPT, EMDR, cliëntgerichte psychotherapie, psychodynamische psychotherapie, systeemtherapie, EFT, mindfulness en nonverbale therapie.
Jongvolwassenen
Verum heeft diverse collega's binnen het team die gespecialiseerd zijn in de jongvolwassene levensfase. We bieden een specifiek aanbod gericht op jongvolwassenen (18-30 jaar) zowel voor individuele behandeling als in een groep of met partner of gezin.
Groepspsychotherapie
- Intensieve schematherapie volwassenen voor cluster b en c persoonlijkheidsproblematiek (verbaal en non-verbaal)
- Groepstherapie De Gezonde Volwassene (gesloten groep, 10 sessies)
- Intensieve psychodynamische groepsbehandeling voor cluster b en c persoonlijkheidsproblematiek (verbaal en non-verbaal)
- Psychodynamische groepstherapie jongvolwassenen
- Dialectische GedragsTherapie
Systeemtherapie
In het verlengde van een individueel behandeltraject wordt er systeemtherapie geboden aan echtparen en/of gezinnen.
TeleFOON024 - 799 80 40
|
ADRESWilhelminalaan 2 C
6641 DG Beuningen |